Cenin duygular

Babamdan anneme doğru geldiğim yolculukta, milyonlarca kardeşimle yarışmak zorundaydım. Annem yalnızca bir tane canlı alıyordu bünyesine, işte bu ilk “bencillik” tecrübemdi. Ayaklarım yoktu, kuyruğumla çırpındıkça çırpınıyor herkesin önüne geçiyordum, yolda teker teker kardeşlerimin mücadelesini ve yoruluşlarını izliyordum, ben de çok yorulmuştum ama çok istiyordum annemde olmayı, neden bu kadar çok istiyordum ki?

sonunda başardım, kafamı bir boşluktan içeriye doğru bütün gücümle ittim, içerideydim artık. Kardeşlerim yoktu, mücadele arkadaşlarım.. sadece kendimi düşünmüştüm ve kazanmanın gururunu yaşıyordum işte bu ilk sevincimdi..

sonra zaman geçmek bilmedi, boşluktaydım, kocaman bir boşluk, göbeğimde bir hortum ve sadece ben.. çok zordu ne olduğunu anlamaya çalışıyordum, anlayamıyordum, bu da ilk yalnızlığımdı.

sığmıyordum kabıma artık, çok bunalmıştım, gitgide büyüyordum ve dışarıdan gelen sesleri merak ediyordum, sonunda patladım, ilk isyanım..

artık bambaşka bir yerdeydim, şaşkındım, ışık gözlerimi alıyordu ve sonra onu gördüm, annemi.. solgun yüzü endişeyle dolmuştu, ağlamıyordum, çünkü onu gördüğüm için sevinmiştim, bu da ilk mutluluğumdu ama çok kısa sürdü.. annem, ağlamadığımı görünce öldüğümü sanmış, hemşire de “ağlamasını mı istiyorsun” demiş ve popoma bir cimcik atmış, bu da ilk acımdı..

doktorlar gidip geliyor beni rahat bırakmıyorlardı, kollarımda vücudumda bana ait olmayan kablolar rahatsızlık veriyordu. Erken doğmuşum, sabırsızım gerçekten..

bir adam izliyordu beni sürekli, onu hemen tanımıştım aslında, nasıl tanımazdım.. sekiz ay boyunca sürekli aklıma geliyordu, özlüyordum onu, kardeşlerimi de özlüyordum.. göz göze geldik, bana öyle bir gülümsedi ki..

o günden sonra bu iki insanın parçası olarak yanlarında yaşadım, beni karşılıksız seviyorlardı, ben de onları karşılıksız seviyordum, onlar da birbirlerini karşılıksız seviyorlardı..

büyüdüm.. ve aşık oldum, zevk aldığım, hayran olduğum, ve ailem kadar çok sevdiğim şeye, müziğe..ilk aşkım oldu. bir süre sadece hobimdi müzik, flörttü.. ama sonra hayatımı onunla sürdürmeye karar verdim ve şu an okuduğum okulu kazanarak onunla evlendim.. karşılıksız sevdiğim bir şey daha vardı böylece..

karşılıksız sevgim hep devam etti bazı şeylere, sonra beni üzenlere karşı bu sevgi kendiliğinden buharlaştı..

karşılıklı sevgi vardı artık, ailemin sevgisinden çok farklıydı, iki rengi vardı; yeşil, kırmızı..
benim en sevdiğim iki renkti. Arkadaşlarım, dostlarım yeşildi.. kırmızı ise çok farklıydı, çok güzeldi..

şimdi geziyorum, ama istediğim gibi değil henüz, hayal ettiğim gibi değil.. müziğimle gezeceğim, alkışlarla..

Turist

not: yukarıdaki çizim Da Vinci’nin “anne karnında embriyo” eskizidir.