kitap

bugün çıktık annemle dışarı, ve sinemaya gittik, "harry potter ve melez prens" annem tabiiki çok sıkıldı ve söylendi:
- bu yaşa geldin hala çocuk filmleri izliyorsun ve çizgi filmleri kaçırmıyorsun, ne zaman büyüyeceksin sen?

haklıydı belki ama harry potter serisinin benim için ne kadar önemli olduğunu anlayamıyordu ne yazık ki.. ilk çıktığı günden beri takipçisi oldum ben, çocukluğunu bilirim daniel'in ki ben de o zaman çocuktum yani. her kitabı, kaç sayfa olursa olsun her sayfası aklımdadır, o nasıl bir akıcılıktır, nasıl bir anlatımdır, sürüklemek ne kelime.. filmlerinde tabii ki kitaptan duyduğum hazı alamıyordum ama her seferinde inatla gidiyordum merak ediyordum, hayal ettiğim gibi mi filmi de.. tamam oyunculuk komik belki, konu çocukça, ama olmuyor yine de seviyorum, heyecanla izliyorum.. son kitabını almamıştım neden mi herkesten önce okumuştum bile, internetten indirip, gözlerim bozulana dek, saatlerce ekrana kitlenerek.. beni anlayan yok mu?

bu sadece harry potter serisinde olmuyor tabiiki, dostoyevski, bukowski aynı etkiyi yaratıyor, içine giriyorum kitapların, kahramanları ben oluyorum.. itiraf edeyim öyle çok kitap okuyan bir insan değilim, hayır çok seviyorum ama unutuyorum, sanırım teknoloji hayatıma girince değişiveriyor her şey.. sonuç olarak bugün bir karar aldım ve sizinle paylaşıyorum, bundan sonra her gün en az 1 saat kitap okuma zamanı ayıracağım kendime, siz de sorun bugün okudun mu diye, okumadıysam utandırın " piii cahiiil, allah senin belanı versiiin" diye.