1 hafta

Uzun zaman oldu sizinle birşeyler paylaşmayalı.Bu zaman içerisinde birçok olumsuz olay yaşadım,belki de bunun etkisidir.

Öss haftası hiç yaşamamam gereken birçok stresi yaşadım, gerildim,ağladım,mutsuzdum,çevremdekileri de mutsuz ettim.Okul arkadaşım Mustafa vefat etti.Öss'den 4 gün önce bütün okulumun ağladığını gördüm,insanın yapacak birşeyinin olmaması elinden hiçbir şey gelmemesi kadar sinir bozucu başka birşey olmadığını öğrendim.Annesinin çığlıklarını,babasının cenazeyi gömmek için bindiği Sivas'a giden arabadan bize acı dolu bakan gözlerini ve hafızamdan hiç silinmeyecek o veda sahnesini,bize el sallayışını yüreğim burkularak izledim,izlemek işte elinden hiçbirşey gelmediği anda yapılan düşündükçe çılgına dönülen bir eylem..

Öss'den önceki gün birçok arkadaşımdan moral içerikli başarı mesajları aldım,en ilginç olanı da Genç kurtuluş isimli gençlik kolundan gönderileniydi.Öss'nin ne kadar gereksiz olduğunu vurgulamış,insanı içten içe dolduran bir mesajdı.Mesajı okumayı bitirdikten sonra kendime güldüm,çünkü sağ kolum ileri doğru uzanmış sıkı bir yumruk yapıyordu.Yazdıkları herşey doğruydu,ama sonuç gene aynıydı,gene hiçbir ülkede olmayan ama çok önemli gibi gösterilen sistemin kurbanlarıydık.O mesajdan sonra hiçbir şey değişmedi..

O hafta depresyona girdiğimi düşündüm.Annem ve babam bana hiç olmadıkları kadar sabırlı davrandılar çünkü korkmuşlardı,ben böyle birisi değildim.Sınav oldu ve bitti.Beklediğimden daha zor bulduğum sorular,beklediğim puanın altında bir puan gelme ihtimali beni yanıltmayacak biliyorum,çok şanslıyım ki girmek istediğim okullar şu an beklediğim puanla öğrenci alıyorlar(tabi yetenek sınavlarını geçersek).Üzülüyordum, çünkü deneme sınavlarından aldığım puan ortalamam çok iyi denebilecek kadardı. Neyse oldu bitti demeyi öğrendim arkadaşlarımdan,geçen zamanı geri getiremezdim..

O akşam(Öss akşamı) mezuniyetimiz oldu.Beklediğim insanlar yoktu,beklemediğim insanlar çoktu..sonra o beklemediğim insanlar için aslında çok önemli biri olduğumu öğrendim,ve onları sevdim.Okul 3.sü oldum,bunu yazmaktan çekinmiyorum,kendimi de büyük görmüyorum.

Yine o akşam mezuniyet bittikten sonra gittiğim eğlence ortamında çok aşık olduğumu sandığım birisinden(size de çok bahsetmiştim) aslında hoşlanmadığımı öğrendim.Öyle aşk kolay birşey değilmiş bunu da öğrendim.Ben çok şey öğrenmişim..

Sonrası, 1 yıl boyunca çok özlediğim uykuyu,gündüz 2 de uyanmayı özlemişim,gözlerim şiş kalkıp çizgi film izlemeyi ve bilgisayarımın odama gelmesini de çook özlemişim..

Umarım 3 ay sonraki yazımı size İstanbul'dan yazarım, hoşt çakalın!